
แค่เข้าใจและยอมรับ มันก็แค่เรื่องธรรมดา
อยู่ไป ก็ทรมานไปแบบที่ก็ไม่รู้ว่าจะทรมานจนถึงเมื่อไหร่
บางทีการตัดสินใจที่จะเดินออกมา
มันก็อาจจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า
แม้มันอาจจะลำบากและอาจจะทำให้ท ร ม า นมาก
แต่ขอให้เชื่อในการทำงานของเวลา
ว่าทุกความ ท ร ม าน ทุกความเสียใจ ย่อมมีวันสิ้นสุด
วันหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นเสียง เรื่องราว คำพูด หรืออะไร ๆ ที่เคยรู้สึก
มันก็จะไม่ได้ทำให้เรารู้สึกเหมือนเก่า
แต่หากเป็นในกรณีที่ยังเดินออกมาไม่ได้
เพราะเหตุผลบางประการ หรือด้วยเงื่อนไขบางประการที่จำเป็น
การอยู่กับความ ทร ม า น แบบไม่ท ร ม า น มันก็อาจจะลำบากหน่อย
แต่ขอให้ค่อย ๆ ปรับวิธีการคิด และการวางใจให้ดี ๆ
ไตร่ตรองในปัจจัยและเงื่อนไขที่ตัวเองมี
แม้จะไม่สุข แต่เราก็เลือกจะทุ กข์ให้น้อย และน้อยลงไปเรื่อย ๆ ได้
แค่รู้จักยอมรับความจริง
ไม่ใช่ก้มหน้ายอมรับ ช ะ ต า ก ร ร ม
เพราะคนกำหนดช ะ ต า ไม่ใช้ดิน ฟ้า อากาศ
แต่มันเป็นตัวเราเอง ที่กำหนดได้ด้วย ส ม อ ง และสองมือ
ถืออะไร วางอะไร คิดอะไร ทำอะไร
ขอให้รู้และเข้าใจ ว่าเราต้องการอะไร และเราจะทำยังไง
เพราะจุดที่ยืนแล้วสบายใจ เป็นจุดที่เราต้องหาเอง
หากว่า ยังหาไม่ได้
ก็ขอให้ยิ่งขยับ ยิ่งใกล้
ไม่ใช่ยิ่งขยับ ยิ่งไกลห่าง
ชีวิต จะได้มีความสุข ในแบบที่มันควรจะเป็น
ด้วยการยืนอยู่ในจุดที่เราควรจะยืนกันได้เสียที
ขอขอบคุณ heartmakes.com